A Màriu Màsala, compianto improvvisatore silanese recentemente scomparso (tra i più grandi esponenti della tradizione orale in ottava rima), è stata dedicata la gara poetica in programma durante la festa delle Grazie. L'iniziativa è stata presa da Tore Carzedda, oche del tenore Montalbo, poco prima che Celestino Mureddu, Giuseppe Porcu e Peppino Donaera iniziassero a cantare. Dopo poche ottave di saluto, tipiche de s'esòrdiu, Porcu ha chiesto in versi un minuto di raccoglimento.
Porcu
Gia dïat esser tristu su calvàriu
[…] sa parte si faghet metzana
Maria prella rara 'e su rosàriu
nos assistat ch'est alta e soberana
Ma custa gara dedicada l'an(a)
a s'ammentu distintu 'e tïu Màriu
Ca sunt tres dïes chi su mastru est rutu
faghimus de silèntziu unu minutu
Queste le successive ottave dedicate a Màsala a seguito del momento di silenzio
Donaera
Unu minutu 'e racoglimentu
in antis de torrare a custu bancu
Ca oe devo ammiter giustu e francu
ch'amus perdidu mannu unu talentu
A mie m'at fat'onore e so cuntentu
si tantas bortas l'apo giut'a fiancu
Nche l'at giutu sa morte, ite disastru
però tot'amus perdid'unu mastru
Mureddu
Fit un'amigu unu collega caru
e tot'unidos gia l'amus pïantu
contr'a sa morte non bi nd'at riparu
penso mäi nissunu si nch'est frantu
Ma una frunza 'e chercu e un'e laru
como gia bi l'imbio a campusantu
E nöis lu tenimus in memòria
e issu godat in s'eterna glòria
Porcu
Si ses in artu Màriu nos cunforta
nos fetas in sa gara cumpagnia
A mie in palcu pro sa prima 'orta
mi nd'at fatu pigare in bidda mia
chi sëigh'annos tando gia tenia.
E si sa carre in custa vida est morta
semper Sardigna l'onoret sa mama
Ca morit cussa e non morit sa fama
Donaera
S'urtimu, 'e seguru, campïone
ca fit a beru poeta profundu
Ite tristura a lassare, su mundu
at perdidu una bona ocasïone
Como forsi est cantende cun Remundu
umpare a Sassu e a tiu Tucone
Ma a morrer su poeta ite guai
su poeta non devet morrer mai
Mureddu
Cun cussu donu chi l'at dadu Deu
fit tot'estidu in poeticos pannos
Li damus sos meritos pïus mannos
ca at seminadu ranos de recreu
Mi nd'onoro pro pïus de trint'annos
chi b'at cantadu a su fïancu meu
E ammento sa sua opera digna
ca at onoradu tota sa Sardigna
Porcu
Sa Sardigna cantende a goi a gai
a tiu Màriu mastru l'at connotu
Ma Pepinu si tenia su votu
aïa nadu de non morrer mai
Però l'ischis sa morte est fata gai
a unu a unu gia nos chircat totu
Chito o tardu fidele s'afiancat
e a s'elencu unu non nde mancat
Donaera
Zonas marinas e logos montanos
cantende in palcu susu l'ant intesu
Ca non b'at logu chi non s'est tratesu
custu distintu poet'e Silanos
Däe como no est pïus in mesu
de furisteris nen de paesanos
E bidu chi sa morte l'at distrutu
sa famiglia poetic'est in lutu
Mureddu
Nois gia nos ponimus a cunfrontu
semper in palcu a moment'oportunu
b'at un'aurora b'at unu tramontu
e custu penso chi l'iscat donz'unu
Ca nois nos faghimus unu contu
ma Deu si nd't fatu un'aterunu
E non balet su 'ostru nen su meu
sunt semper giustos sos contos de Deu
Porcu
Deus divinu e mannu nos incantet
est issu ch'at criadu d'onzi cosa
e chi s'omine mai si nde 'antet
de aer pïus mente virtudosa
ma Thiniscole oe est festosa
mezus in allegria chi si cantet
Lassamus como d'onzi nota fea
divertinde sa 'idda tot'intrea
Donaera
Però est giustu chi li diemus vantos
ca su collega cheret onoradu
In tota sa Sardigna at semenadu
cun cuddu bellu versu in sardos cantos
Sas modas e sonetos chi at cantadu
in memoria de santas e de santos
in s'arcu de sa vida transitòria
chi los godat como in custa glòria