A pustis de pagu prus de un'annu dae sa dispedida sua, Thiniscole at ammentadu a Larentu Pusceddu, unu de sos iscritores cuntemporàneos in limba sarda intre sos prus mannos. “S'Ammentu” thiniscolesu, organizadu a pustis de su de Oroteddi, l'ant promòvidu su Tzentru de istùdios “Luigi Oggiano” e s'editore Papiros.

In s'addòviu de eris (in s'auditorium de s'Itcg Oggiano), saludadu dae su prèside Fadda e dae su sìndigu Farris, ant finamentas presentadu s'ùrtimu traballu suo, inèditu, a trintaghimbe annos dae “S'arvore de sos tzinesos”, su primu romanzu in limba sarda.

“S'arzola de s'ena”, prima essida de sa collana “Sos chercos - Iscritores de Sardigna”, «est un'arrejonu fantàsticu – comente at naradu Antonello Pipere de su Tzentru istùdios – intre s'autore e sas ànimas connotas. Non sunt pàginas de tristura ca manifestant amore pro sa vida e sensibilidade pro sas categorias prus dèbiles». Ammentada s'atividade sindacale de Pusceddu.

«Est un'autobiografia identitària – at annantu Corràine –, un'ispètzia de avertèntzia in contu de memòria, memòria comente càntigu de sa vida nostra».

«Un'òpera moderna – custos sos faeddos de Vitòriu Sella –, originale e ispantosa chi iscaretzit su problema de sa morte: s'arzola de s'ena, logu de paghe in ue iscumparint sas angustias e sos dispragheres».

Jubanne Piga, a manu tenta cun sos personàgios de “S'arzola”, at sighidu s'àndala de s'esploratzione de Pusceddu pro su chi pertocat cussu mundu: «Cheriat porrogare sos mannos suos pro pigare connoschèntzia de cussa àtera vida. Ma sa sua non fiat una relata nen de amistade, nen de timòria. La rispetaiat a sa morte, l'abberbaiat cun s'òpera sua».

Un'arrejonu in limba sarda, naturale. Unu disafiu fitianu contra a s'egemonia de sa limba italiana chi nch'at postu su sardu in su cugione de s'oralidade.

«Larentu – galu Sella – nos ammustrat chi sa nostra no est una limba cuada in intro de sas domos o in sos arrejonos cun sos amigos. Su sardu no est una limba transgènica, imbentada in laboratòriu. Larentu at marcadu una làcana chi at abertu caminos noos mancari sena àere unu modellu de riferimentu».

Favorèvole a un'istandard unìvocu e a sa limba sarda comuna essida a campu in su 2006, Larentu nch'esseit dae sa guarnissa de su dialetu suo oroteddesu pro propònnere a sa Sardigna intrea una forma ortogràfica a tretu de nos ghiare conca a s'ufitzialidade e a su bilinguismu perfetu.

Istèrrida dae sas poesias de su paesanu suo, Santinu Marteddu, s'allega l'ant arrichida sos ammentos de Raimondo Azara, de Pietro Bellu, de Juanne Piras (chi at faeddadu de sos maistros de iscola contràrios a s'impreu de su sardu e de s'atividade sindacale de Pusceddu contra a s'ignoràntzia e a sa povertade), de Pietro Aldo Carta (maistru impudadu pro sa proibitzione mentovada dae Piras e chi at collaboradu cun Pusceddu in sas iscolas), Angelinu Marroccu.

Ant pigadu sa paràula finamentas sa mugere Luisa («A cumintzu pensaia chi fiat unu libru chi faeddaiat de sos massajos») e sa fìgia Danila («Babbu nche fiat inoghe cun bois») cun faeddos càrrigos de emotziones e de gràtzias torradas a sos organizadores.

Corràine, serrende s'addòviu, at annùntziadu un'eventu imbeniente in contu de limba e literadura («a trintachimbe annos dae “S'arvore de sos tzinesos”») e sa dedica a Larentu de s'editzione noa de su Prèmiu “Casteddu de sa fae”.